25 Rreshtat e Mirës

The frustration that Dua Lipa highlighted in Tirana

The frustration that Dua Lipa highlighted in Tirana

Dua Lipa is a Kosovar singer who has reached the top of the music world with her art.
The story of an immigrant, who tried her luck with modeling and music competitions, until the star one day shone on her.
For the Albanian nation and our two countries, there is no better image campaign than the success of one of us.
The weekend in Tirana started with the news of Dua Lipa who is rebuilding a garden after the earthquake that hit Albania in 2019.
If it were just that, Dua would leave simply like the star who came to Albania, the pooor dinner and the reception given to her as a family with the Prime Minister and the Mayor, sparked some jealousy not for Duan - that her fame and talent make it impossible to deal with her personally - but the event provoked the feelings of artists, who feel personally underestimated by Albania.
Surely there are many others here who think that Albania was too small for them and as a former prime minister once said "what can I do for you that you have France, because I knew how I brought you around". Here are politicians and journalists who believe that in Manhattan, London and Rome would have been at their apogee. Of course, many of these might have had no chance and maybe some would sell hamburgers because the stronger the state the stronger the competition. And thanks to Albania, there are more VIPs here.

Shqipëria është treg i vogël dhe që nuk të jep mundësi as para 60-milionësh as 200- milionësh, por ky është vendi ynë e s’na takon ta mallkojmë, por ta pranojmë dhe sidomos ta ndryshojmë! Jo duke ndryshuar fatin personal, por duke e parë si një histori kolektive dhe shans të barabartë

Politika 30 vjet s’ka mundur të krijojë një traditë në sporte dhe art. Ose ka qenë me hope, ose krejt spontane, si me kampionatin europian. Ka funksionuar me favore personale dhe me individë dhe asnjëherë si një ndërmarrje për vendin dhe brezat.
Ajo do të gjykohet në të ardhmen për këtë borxh. Sepse, sot është ky ngërç që ndikon të biem në kurthin e xhelozive dhe personalizimeve. Peshkohemi lehtë, si nga xhelozia dhe krenaria. Çështja është të shohim përtej hundës tonë.

Për ata që ia dalin vetë, pavarësisht gjithë këtyre frenimeve, ka vetem respekt, siç është rasti i Dua Lipës; provë e gjallë e suksesit të një emigranteje në dhé të huaj, në një vend ku askush s'ia ka shtruar tapetin e kuq dhe ka garuar si të gjithë adoleshentët ëndërrimtarë, pa asgjë nga pas, as para, as makineri, as portale e gazeta e revista promovuese.

Ndërsa suksesin që varet edhe nga talenti e politika e tregojnë Distria dhe Nora!
Kosova ka talente dhe pikë! Është një dhunti por duhet të ketë edhe diçka më shumë, qoftë edhe në mënyrën si punohet dhe disiplina që vjen prej shumë faktorësh historik, politik, e shoqëror!
Dy fitueset nga Kosova në Lojërat Olimpike të Tokios janë një leksion jo thjesht krenarie, se krenaria është ndjenjë rrjeti dhe që shpejt kthehet në urrejtje, por mësim se diçka vilet qoftë edhe nga një investim më shumë apo ligj i mirë.
Nuk postova urime personale, sepse po përpiqem të realizoj intervista me Çikat e Tokios, por derisa ta realizoj, u interesova të kuptoj çfarë ka diçka përtej punës dhe talentit, trajnerit, që i ka bërë këto vajza fituese.
Me një mik prej Kosove pasi theksuam për të njëqindën herë në telefon se Kosova ka talente, mesova se veç kësaj në sport është bërë një ligj favorizues. Ligji i Sportit i jep më shumë mundësi investimeve. “Ata janë me kohë përpara Shqipërisë në kuadrin e organizimeve dhe sponsorizimeve” - më tha ai.

Ndërkaq, nga Tirana nuk kemi pasur ende një fitues (uroj të ketë), por nëse askush nuk fiton duhet të merremi me çfarë po ndodh. Jo me personin as personalisht, jo me pasojën siç ngjet rëndom por me shkakun.
Duhet ta trajtojmë pa kompleks dhe të kërkojmë llogari pse nuk kemi fitues në Tokio, pse nuk i kemi yjet yje!? Çfarë ndodh këtu?
Pse nuk ka fusha për t’u stërvtiur, si ushqehen, a ushqehen?
A ka trajnerë të specializuar në sportet e tjera veç futbollit, si në not, tenis, gjimnastikë, xhudo, karate. Ku stërviten? Çfarë motivimi ka për ta?
Sa herë që dal nga liqeni më ndodh të shoh fëmijë që luajnë tenis ose vajza dhe djem që vrapojnë e nga muskujt duken që merren me një sport. I admiroj në heshtje, por si gazetare dua t’i ndihmoj me fjalë. Unë dhe kolegë të mi e dinë që këto janë investime të “rrezikshme” për politikën sepse ta kthejnë pas 30 vjetësh.
Dhe të investohesh në sport e art kërkon një politikë humaniste dhe largpamëse, specifikisht jo egoistë.
Detyra e shtetit dhe qeverive është të investohen për një të ardhme që frytet t'i sjellë edhe pas vitesh dhe jo për në mandatin e radhës. Duhen vënë edhe tulla aty ku tullat nuk shihen me sy të lirë.
So maybe we will build a society with less jealousy and frustration and that has only one way: invest in the fields of talent and crafts! Investing where there is no direct profit! Everyone should have the chance to measure themselves in their own country, and especially to develop dreams, hard work even if it happens not to become a reality. And without a doubt, for individual art and individual sports there is also a fortune of personal work, which fortunately does not depend on either the team or the country or worse still on politics, but simply on talent.

* Box 25 lines of Mira is not allowed to be republished without the permission of the editor. Contact us by email: [email protected]