Opinion

Why critical thinking makes you smarter

Why critical thinking makes you smarter

By Jonny Thomson

One of the most important questions one can ask oneself is: "Could I be wrong?". This is not an easy question. Because it requires you to stop and see yourself as objectively as you can. The French philosopher René Descartes once wrote: "In order to seek the truth, it is necessary at least once in our life to doubt, as much as possible, about all things."

Sometimes, you have to doubt yourself and engage your critical skills. "Big Think" has interviewed some of the most interesting thinkers in the world, asking them how skepticism and critical thinking can make a person smarter.

Lorenc Kraus: The Coherentist

Right now, there is a tight web of beliefs in your mind. It is like a joining of several parts of a figure. All the pieces come together to form a kind of picture, your worldview. This puzzle will be unique to you, and the pieces will be the individual beliefs you hold.

But this union is not complete, and the world is constantly throwing you new parts, ie new beliefs. The question arises: Does this new piece fit into the mosaic? "If not, then there's probably good reason to be skeptical about it. That maybe it is wrong" - says physicist Lorenc Kraus.

Coherentism in philosophy is the idea that we are justified in believing things if they relate to our other beliefs. He says that if some new information matches our worldview or the overwhelming weight of our previous beliefs, then it is normal for us to believe it.

Anything that looks weak needs to be challenged. What Kraus is saying sounds a lot like coherentism. But that doesn't mean we have to reject anything that doesn't agree with our beliefs. In fact, doing so sounds more like bigotry. Sometimes, you have to make room for new beliefs, which may require the uncomfortable work of modifying your worldview.

Michael Shermer: The Forger

Shermer takes a close look at the mechanisms behind fake news, conspiracy theories and echo chambers. In such a world, it's easy to be guilty of confirmation bias, which occurs whenever we give undeserved priority to arguments that match what we already believe.

Sometimes this is a positive thing. But on the other hand, we have to be careful not to be completely opposed to alternative arguments. As the ancient Greek skeptics once argued, every argument has its opponent. Every thesis has an antithesis.

Për Shermer (dhe për skeptikët si Sekstus Empirikus), ne duhet të gjurmojmë dhe të shijojmë sfidat ndaj besimeve tona. Siç thotë Shermer “Mënyra e vetme për të zbuluar nëse po e gënjeni apo jo veten… është të dëgjoni njerëzit e tjerë që nuk bien dakord me ju”.

Megjithatë, ndonjëherë njerëzit kanë besime që nuk lejojnë asnjë alternativë të mundshme. Ata besojnë gjëra që nuk mund të falsifikohen me asnjë provë. Dhe besimet e pafalsifikueshme janë fundi i debatit racional. Njerëzit që nuk do të përballen asnjëherë me një mendim të kundërt apo do të njohin një pozicion rival, nuk u intereson e vërteta.

Ata kujdesen vetëm për të pasur të drejtë. Biseda me këta njerëz do të jetë gjithmonë e tipit “mendimi im kundrejt mendimit tuaj” thotë Shermer, dhe “ne i bërtasim njëri-tjetrit”. Shermer sugjeron që të kuptoni se shumica e besimeve tuaja do të kenë kritikët e tyre. Gati të gjitha besimet tuaja mund të falsifikohen. Pra mos u distanconi nga rivalët tuaj, por njihni legjitimitetin e tyre dhe pranojini ata.

Bill Nie: Gradualisti

Si filozofët ashtu edhe shkencëtarët, mund të jenë fajtorë për shitjen e tepërt të fuqisë së argumenteve të tyre. Mendohet se nëse i tregon dikujt një përfundim logjik, apo e prezanton me informacione të pamohueshme, ai do të kapitullojë aty për aty, dhe më pas dhe do t’ju përgëzojë për intelektin tuaj.

Por siç e pranoi Aristoteli mbi 2000 vjet më parë, njerëzit binden vetëm pjesërisht (dhe shpesh në mënyrë të dobët) nga argumentet racionale. Logot, fuqia e argumentit, mund të ndikojë mbi opinionet e tyre. Por po kështu do të jetë edhe etosi (reputacioni dhe pesha e folësit) dhe patosi (rezonanca emocionale e argumentit).

Për Bill Nie, nëse dikush ka një botëkuptim që nuk është në përputhje me provat “edhe unë mund të kem një të tillë, ndaj do t’ju duhet pak kohë që ta ndryshoni”. Besimet tona nuk janë si ngjitëset që mund ta vendosen mbi duart tona. Ato janë të rrënjosura thellë dhe luajnë një rol qendror për gjithçka që bëjmë.

Dhe ashtu si rrënjët e thella, ju nuk mund t’i shkulni aq lehtë. Pasi ju duhet të gërmoni për të mbërritur tek ato. Nie thotë: “Njerëzve u duhen disa vite për të ndryshuar mendje. Pra, rekomandimi im për cilindo që përpiqet të paraqesë prova është t’u përmbahet atyre”.

Derren Braun: Pragmatisti

Iluzionisti Derren Braun thotë se ne kemi nevojë për skepticizëm ndaj vetë skepticizmit. Besimet dhe botëkuptimet tona diktojnë jetën dhe përcaktojnë identitetin tonë. Prandaj, sfidimi i këtyre besimeve kërkon një qasje të kujdesshme. Kundërshtimi për hir të kundërshtimit mund të jetë një qasje naive, pasi besimet nuk ndryshojnë lehtë.

Por kjo qasje është potencialisht e dëmshme nëse njerëzit janë shumë agresivë. Siç e thekson Braun, edhe nëse dikush “përfundon me një gjë që është e lehtë t’u dëmtojë, ai mund të harrojë faktin se ka diçka në zemër të saj, e cila ndoshta është e dobishme”.

"Perhaps the narratives about religion are useful for us psychologically" - he underlines. People's religious and ethical beliefs are not very superficial. They are very important in human life. If someone turns to a psychologist because they are sad, or uses fortune-tellers because they are afraid of death, then it is cruel and dangerous to give up these support mechanisms.

You can argue that the latter are unhealthy or that some beliefs are ridiculous. But sometimes it's not up to you to decide. For Braun, we must ask why someone believes something before we set out to disprove it.

Originally published on bota.al