By Lee Elliot Major/ Nothing prepares you for the grueling journey as a parent. I myself have read thousands of studies on education and advised teachers around the world. However, after 2 decades as a parent, I'm still not sure what might be best for our children.
Like most parents, my wife and I have spent it all: stressful Sundays filling in our children's learning gaps; evenings spent urging them to do their homework; paying monthly fees for their registration in a youth soccer team that for several seasons failed to win a single game.
Parents seem to be spending more time and money on educational activities, endlessly taking their children to music and sports classes. But also visiting different museums and galleries; taking as many varied holidays as possible to give them knowledge about different cultures and improve their personal CVs.
And yet, despite the mounting pressures, there is little advice to guide parents on what is important when it comes to their children's education. And my latest study has added to my confusion. He suggests that helping children with math homework or reading extracurricular books to them has no impact at all.
In addition, it finds that playing music or playing sports with children does not affect their performance in school at all. As with many such studies, mine is answering the wrong question. Because the parent's own specific circumstances have a profound impact on the children's perspectives.
Children with parents who are not college graduates are significantly less likely to grow up with two parents and in a family-owned home than children with college-educated parents. Meanwhile, children from wealthier families are 2 times more likely to benefit from private tuition than children from poorer families.
During my research, I have discovered that simple habits at home can bring about life-defining changes. For example, sitting down and reading a book with your child every day, even for just 20 minutes, can transform the way they learn.
Regular routines are also important (meals, baths, bedtimes), as well as preparing children for school (making sure they eat and get enough sleep).
Edhe artet dhe sportet kanë vlerë të madhe edukative në vetvete. Ato ndihmojnë në përmirësimin e besimit, vetëvlerësimit dhe mirëqenies, si dhe të aftësive sociale dhe drejtuese. Është thelbësore që prindërit t’i promovojnë ato, duke pasur parasysh se një program shkollor gjithnjë e më i dobët po lë pas dore muzikën, artin dhe sportin.
Sipas mendimit tim, fëmijët duhet t’i kushtojnë po aq kohë artit dhe sportit sa edhe studimit akademik bazë. Problemi qëndron tek zgjerimi i hendekut midis prindërve që janë në gjendje të mbështesin shkollimin e fëmijëve të tyre jashtë shkollës dhe atyre që nuk e kanë këtë mundësi.
Kjo ndarje ka ekzistuar prej kohësh, por pandemia e Covid-19 e ka përkeqësuar. Pas mbylljes së shkollave, sondazhet zbuluan se disa prindër ishin gjithnjë e më të angazhuar në mësimin e fëmijëve të tyre; ndërsa të tjerët jo. Në një botë gjithnjë e më të polarizuar jashtë shkollave, duket gjithnjë e më e rëndësishme puna e sociologes amerikane Anet Laro.
Ajo i cilëson si “kultivim të përbashkët” aktivitetet ku angazhohen prindërit e shtresës së mesme, duke i përfshirë fëmijët e tyre në aktivitete të strukturuara kulturore dhe diskutime gjatë kohës së darkës. Ndërkohë, prindërit e klasës punëtore praktikuan “prindërimin e rritjes natyrore”, një qasje e thjeshtë ndaj shkollimit.
Siç do t’ju thotë çdo mësues, këto janë përgjithësime: stilet e prindërve ndryshojnë midis prindërve të të gjitha shtresave shoqërore. Por ne duhet të jemi të kujdesshëm ndaj rrëshqitjes në një mentalitet defiçiti, duke i fajësuar prindërit që nuk kanë mbajtur ritmin në të gjitha këto përpjekje jashtëshkollore.
Kur prindërit bëjnë disa punë të pasigurta për të paguar faturat, ose kanë njohuri të kufizuara se si funksionon sistemi arsimor, ata mund të mos kenë kohë apo burime për të mbështetur fëmijët e tyre në mënyrat më të dobishme. Në fakt në epokën post-pandemike, janë dobësuar edhe të drejtat elementare për fëmijët: ushqimi i duhur, ngrohja, veshmbathja, mundësia për të udhëtuar në shkollë dhe hapësira për studim.
Ajo që është jetike për t’u kuptuar nëse duam të trajtojmë pabarazitë arsimore, është se fëmijët “e kultivuar” të Laro janë të prirur të kenë sukses në mjediset shkollore dhe inkurajohen të kërkojnë reagime nga mësuesi i tyre nëse nuk kuptojnë diçka. Fëmijët e tjerë humbasin shanset.
Në punën time me drejtuesit e shkollave, eksplorojmë mënyrat për të krijuar marrëdhënie jo hierarkike dhe reciproke me të gjithë prindërit. Të gjitha shkollat duhet të publikojnë planet e partneritetit të prindërve, të vëna në dispozicion të të gjithë komunitetit të shkollës, të cilat do të demonstrojnë se çfarë po bëjnë shkollat për të fuqizuar të gjithë prindërit për të ndihmuar në zhvillimin e shprehive në mjedisin mësimor në shtëpi.
This "parental promise" would be a beneficial strategy for teachers, as children would be more likely to attend school and be better prepared to learn in the classroom. Also, teachers should be instructed on how to work with parents.
Until we bridge this gap, I fear that for many parents one of our most important jobs will remain sometimes successful and sometimes not. Education is much more than grades in school.
Note: Lee Elliott Major is First Professor of Social Mobility at the University of Exeter, UK.
Originally published on Bota.al
